Totaal aantal pageviews

maandag 28 april 2025

100 COLLS #2 Catalunya 2025


Na de geslaagde 1e sessie in 2024 hebben dit jaar wederom 3 Penguins de handschoenen opgepakt om de prachtige prestatie van vorig jaar te verbeteren.....

Hoe dat heeft uitgepakt is hieronder te lezen middels dagelijkse 'eye-witness' bijdragen van onze speciale verslaglegger Henk-jan.

De eerste dag van de 100 Colls tour zit er op. Aaah la douce France! Parijs, la tour Eiffel.
Blauwe luchten, licht, bloeiende velden. Vrouwen met luchtige jurkjes, gebruinde mannen met gouloise cigaret op de lip. Omaatjes met gebloemde jurken met zwarte lakschoenen en rieten boodschappentas waar een baquette uit steekt met een bosje wortels of zo en opa’s met zo’n zwarte platgeslagen kaars met pitje op hun hoofd (ben even vergeten hoe die heet maar ik wil hem altijd nog eens een keer aansteken) we kennen het allemaal wel………..
NOU NEE DUS,
Bijna 1100 kilometer meestal grijs asfalt met meestal een witte spray van banden of heel bijzonder horizontale regen of hagelbuien met een graadje of 8. Door Parijs met net een glimp tussen twee betonnen flats op het topje van de Eiffel toren. 
Lang kijken kon niet want op de een of andere vreemde manier probeerden de mongolen( zo noemen we ze nu even sorry nix raars mee bedoeld) die op scooters met flapperende knie dekentjes denken precies nog net tussen je linker en rechter motor koffer door kunnen razen. Crazy. 
En dan nog de Peage, zo wie zo al een stress punt voor ons Nederlanders maar op de motor in de regen…… een extra moeilijkheidsgraad of graden beter gezegd. Even een opsomming. De machine herkent geen motor dus… help waar is of krijg ik mijn ticket, je betalingsbewijzen wordt niet geaccepteerd en als laatste , probeer maar eens een nat stuk WC papier in een gleufje te proppen van de parkeer automaat… dat gaat niet! En nou komt het probeer dat dan maar eens uit te leggen aan de hoog geschoolde perfect Frans sprekende poortwachter uit te leggen ( get the picture? 🤣🤣)
Afijn we hebben genoten. Dit is een beetje avontuur waar we voor gaan. En Joost en ik hebben aan Onno maar eens bewezen dat ook wij eindeloos zitvlees hebben kunnen plassen, eten, drinken en neus snuiten in 5 minuten om de 2,5 tot 3 uur. En dat is denk ik wel de grootste prestatie van de 11 uur motor rijden gisteren en 1100 kilometer later. 
O ja de 100 Colls tour begint pas vrijdag middag dus gisteren en vandaag zijn we op toereis. 


Dag 2 100 Colls. Goedemorgen allemaal. Het verschil met dag één kan bijna niet groter. Al snel werd de snelweg verruild door slingerwegen. Regen door zonneschijn en wazig zicht door het helm schermpje naar klepje open en vrij zicht op besneeuwde bergtoppen. 
Bijkomend voordeel is dat het voor het eerst gelukt is om met het groepje probleemloos te communiceren met de headset. Al met al een prima dag! De techniek die de 100 Colls organisatie inzet is indrukwekkend. Een speciaal volg apparaat (tracker) is opgestuurd om je ritten en snelheid iedere seconde door te geven. Een speciale tracker app die live je punten per bergtop optelt.  
Een website waar geïnteresseerden ons kunnen volgen en een groeps app waar regelmatig updates verschijnen. Afijn gisteren hebben we de banden ruw gereden en de heupen los geslingerd dus wat mij betreft kunnen we om exact!! 13:00 vanmiddag beginnen met de minutieus uitgezette en berekende route van Onno. We hebben er zin in. 
Nog even wat weetjes, het viel mij op dat tijdens het rijden Onno een prima thermometer functie heeft. Hoe kouder het wordt hoe stijver de ellebogen in de zij worden gedrukt en hoe warmer, de ellebogen weer langzaam naar buiten komen. Joost kijkt bij zware regen regelmatig dan weer eens rechts dan weer eens links om het hoekje van zijn motor  scherm. Uitermate vreemd gedrag wat verklaard werd met “ ja dan blaast mijn helm scherm schoon. Schijnbaar heeft Joost dus wel geïnvesteerd in zijn nieuwe handschoenen waar de binnenvoering is vastgenaaid zodat deze met natte handen niet mee naar buiten komen maar een rubberen stripje aan de linker wijsvinger als mini ruitenwissertje was dan waarschijnlijk weer net te duur 🤣
Gelukkig veranderen sommige dingen nooit. Fijne dag allemaal!

Dag 3 100 Colls. It Giet Oan! Vandaag is het dan zover. Al vroeg uit de veren, een beetje onrustig, nadenken en controleren of en hoe je je flesjes water, proteïne reepjes en nootjes organiseert. 
In welke zak, koffer, tas of vakje gaat de tracker, credit card, geld. Wel of niet de lange onderbroek en of trui er bij aan. Enfin teveel non routine zaken die je bezig houden voordat de echte toer begint. Je wordt daar alleen al doodmoe van. 😵‍💫 
De organisatie heeft daar alle begrip voor dus laten ze ons pas starten om 13:00. In het hotel ook al even gesnuffeld aan de competitie. Een 75 jarige bla bla Amsterdammer (die kunnen we hebben💪) en een  heel klein Belgisch echtpaar wat ons aansprak als sportvrienden ( pff makkie die pakken we ook in). Wel apart stel hoor, ze waren in een bus waarin een joekel van een Tupperware Triumph motor stond. Met veel halsbrekende toeren werd het gevaarte onder drukke handbewegingen van moeders uitgeladen. Het stel was opgelucht dat alles maar net goed ging. Ons hotel staat naast het politie bureau maar toch ging er op de bus weer een wielklem. Die zorgde dan weer voor verwarring bij de Spaanse toezichthouders die er 30 minuten met grootse armgebaren en druk geabla, abla naast stonden. Hebben wij die gezet, van wie is die klem. Grappig een echte soap. 
Afijn om 12:50 stonden we klaar op de startplek nog snel een plasje en een tikje links en rechts op de jaszak of alles zat waar gepland en dan net als met oud en nieuw, de klok telt door en…. Ja hoor we gaan! 
De tocht, de omgeving, de temperatuur. Het was magnifiek alles ging zoals het moest. 
Zeer regelmatig waren we onder de indruk en het woord prachtig was regelmatig te horen. De bergen, zon, luchten euforie. Die wel wat afnam na een uurtje of 5 waarvan 10 minuten pauze. 
Tja er valt verder niet veel te zeggen over het rijden. Veel en lang net wat we wilden. 4 minuten voor tijd 20:56 kwamen we aan op ons eindpunt. Hoge hoed af voor Onno die weer een bovenmenselijke planning heeft gemaakt. 
Parkeren 'op stand'......

Snel kijken waar we staan in het klassement (jij ook bedankt voor tussen score Henk) die viel tegen. 
Maar!, “It ain’t over till the fat lady sings”. We gaan er morgen tussen 07:00 ontelbare bochten, wat water en nootjes to 21:00 weer vol tegen aan. Fijne dag allemaal!

Dag 4 100 Colls. Goedemorgen   
Tja wat valt er te zeggen over gisteren. Het is een lange dag geweest waarbij de prachtige omgeving een tweede of derde plek kreeg. Het is rijden, rijden en nog eens rijden. Precies om 07:00 gestart en rond 22:00 in het hotel snel wat eten en op bed. Gelukkig is alles goed gegaan en waren er bijna geen oeps momentjes.
Resultaat 🥳 “We zitten in de top 10”🥳 weliswaar moeten we vandaag nog maar we doen ons best deze positie te behouden of iets te verbeteren. De echte top gaat hem niet worden, we denken dat je dan een soort kamikaze moet rijden( wat we gisteren bij enkele deelnemers ook zagen). 🥶
We gaan rond 06:30 op pad naar het startpunt en maken er weer een mooie dag van. Bedankt voor al het meeleven. Heel leuk en gewaardeerd. Een fijne dag allemaal!

Dag 5 100 Colls.
Een korte dag maar wel met een hard einde. 13:00 onder de finish poort of anders liggen we er uit. Dat maakt het toch spannend. Ben je door wat voor omstandigheid dan ook te ver weg dan gaat het niet lukken om op tijd te komen.

Ben je te vroeg binnen had je meer punten kunnen halen, wat niet fijn zou zijn met de hete adem van +300 motor fanaten in onze nek. Als ontbijt een reepje vogelzaad en een klein slokje water om een extra plaspauze te vermijden. Met die voorbereiding en wetenschap waren we extra gemotiveerd om ons strak volgens plan met maximale focus te rijden. 
Alles zat mee, koud maar droog, bijna geen fout in de route, geen oeps momentjes en regelmatig elkaar even helpen over de headset. “Blijf op je eigen weghelftie” “Focus heren” “kom maar hoor weg is vrij” “tettereteee melding als we weer een bergtop over waren door Onno die dit als enige hoorde via de app” “punten per Coll doorgeven” enzovoort. 

Ik denk dat de communicatie van groot belang is geweest voor de mentale toestand en dus succes van ons avontuur. 


Bij aankomst finish zagen we de tussenstand, wauw ! 

Zie je al die motorrijders en je staat in de top 10 waarvan de bovenste allen team rijders zijn van grote merken zoals KTM en Kawasaki. 

Heel leuk, we werden aangesproken door anderen, petjes werden afgenomen, we zijn op de foto gegaan met andere rijders.............
op het podium geroepen en de gouden “Master of 100 Colls” (waarvan we er 51 hebben gereden 😇) speld in ontvangst genomen na een hele reeks staccato Spaanse door ons niet te verstane abla abla van een mooie dame met te brede lach. 
Genieten dus, ook al is het maar voor even deze roem. 
Leuk...... en dan? Nou gewoon naar het hotel douchen, bellen met geliefden, appjes maken en lezen, eten en slapen, weer gewoon. En dat hou je het langste vol.
De 'beloning' ;-)
Dag 6 100 Colls. We splitsen op vandaag. Onno gaat solo met de route. Joost en ik gaan eerst een achterband scoren. Dat lukte wonderwel heel snel bij een motorzaak 5 kilometer van ons hotel (perfect hotel fris, schoon en modern). De banden boer herkende het 100Colls logo en maakte met een grote glimlach  zijn brug vrij voor ons. 👍🏻




Daarna probleem loos via de snelweg naar het laatste hotel. Daar hebben we nog eens de gevolgde strategie doorgenomen en de hoogtepunten benoemd van de tocht. Ja er zijn mogelijk verbeteringen om meer punten te halen door bijvoorbeeld solo te rijden, snellere wegen te kiezen,  harder te rijden….  Maar veel hoger eindigen zal een echte uitdaging zijn met wellicht meer risico op uitval. Maar eens zien. 


Al met al kunnen we terugkijken op weer een perfecte tour. Een tour die weer met zoveel liefde, detail en doorzettingsvermogen is gemaakt door Onno met de  volledige support van Ingrid. Zoals altijd is onze dank groot voor de drive om te organiseren , te maken en voor te rijden. 
Welnu, vandaag Kraftwerk, Die Fahrbahn ist ein grauer Band weiße Streifen Grüner Rand.  Op naar huis! Fijne Dag allemaal.

4772 kilometers in 53 uur




vrijdag 8 november 2024

Alte deutsche Frauen Tour 2024

Door: onze speciale duitse verslaglegger Gerd (om het internationale karakter van de Penguin Motor Club te onderstrepen)

GERD
HENKJAN (t.l.b.n)
ONNO
JAN
MICHEL




Eine Frage beschäftig zumindest einen Pinguin seit kurzem. Warum gibt es in Deutschland so viel alte Frauen? Neben den Fahrspaß, auf wieder einmal ausgesucht schönen Straßen – Onno sein Danke – galt es diese Frage zu klären. 
Treffpunkt der 4 niederländisch Pinguine mit ihrem deutschen Experten in Sachen weiblicher Alterspyramide in Deutschland war eine präzis angegeben Autobahntankstelle, die vom Deutschen Pinguin prompt verfehlt wurde.
Am ersten Tag ging es nach der langen Autobahnfahr ins Sauerland. Von den dort lebenden Kühen sagt man, dass sie schöner sind als die Sauerländerinnen, was wir weder bestätigen noch widerlegen konnten. 

(had de aandacht..............)

Die Sauerländerinnen leben, wie die meisten Frauen, länger als ihre Männer und so konnten wir viele alten Frauen sehen, die am Allerheiligen-Feiertag zu Ehrung ihres Gemahls zum Grab gingen. Da es kalt war und nieselte, haben das die Pinguine nicht mitbekommen. 
Sie erfreuten sich an den kurvigen kleinen Straßen und nahmen die vom Waldsterben kahlen Hänge zu Kenntnis. Trotz einer Brückensperrung und des damit verbundenen Umweges kamen wir noch mit ein wenig Tageslicht im Braunshausener Bikerhotel an. 
Wieder ein Lob an Onno, der nicht nur die schönsten Strecken gefunden hat, sondern auch die Dauer im Blick hatte, worauf insbesondere die Nachtblinden (ich) großen Wert gelegt haben.
Beim ersten Hahnenschrei begann der zweite Tag der Tour mit Frühstück um 7:30 (früher ging nicht). Im Hellen ankommen heißt auch früh losfahren, wenn man 340 km / 6 h vor sich hat. Tankstopps waren bei mir kein Thema mehr, da ich dieses Mal nicht mit meiner kleinen BMW unterwegs war, sondern mit meiner neuen KTM 890 Adventure (Kommentar der Meute: endlich was Vernünftiges). 
So reichte es, dass unsere Mopeds nach jedem Frühstück auch ihr verdientes Heu an der Tankstelle bekamen, was für den ganzen Tag reichte. Wieder wurde ich von Onno überrascht, dass er einige tolle Straßen in der Tour hatte, die ich als
Einheimischer nicht kannte. 
Erwähnenswert sei hier noch, wie unbekümmert man durch den Wald fahren kann, obwohl überall darauf hingewiesen wird (Jagt: Tempo 30), dass panisch flüchtende Wildschweine, Hirsche und sonstiges Wild die Straße kreuzen können. Ein Wildunfall kann sonst zu anderen Zeiten auch passierten, aber bei der Jagt ist das sicher tausend Mal wahrscheinlicher. 

Das es auch mal schief gehen kann, daran habe wir uns an der Unfallstelle von Peter Valkenier erinnert. 
Onno war damals mit Peter unterwegs und hat uns den Unfallort und die möglichen Ursachen beschrieben. 
Mit Trauer im Herzen und dem Vorsatz vorsichtig zu fahren, ging es weiter durch einen der schönsten deutschen Wälder, dem Reinhardswald. Auch hier gab es jede Menge von Wildschweinen aufgewühlte Straßenränder. 
Nur gut, dass die Schweine tagsüber schlafen, wenn die Pinguine im Nieselregen an ihnen vorbeirauschen. Eine Esskultur ist in diesen Breiten nicht sonderlich ausgeprägt, denn der Salat in der Ess-Bar war grade so noch essbar (keiner hat ihn aufgegessen) und die Kaffeespezialitäten am Köterberg waren auf Filterkaffee aus Pappbechern beschränkt. 
Auch die Hotellerie kann sich noch verbessern, da das Hotel am Zielort Höxter keine Zimmer mehr für uns hatte (alles statt ein Zimmer storniert) und wir ein Ausweichquartier nehmen mussten. 
Wir haben aber eine große Frau (2,3 m) mit Schuhgröße 60 in der Fußgängerzone getroffen. Nach kurzer Prüfung von Michel stand aber fest, dass es keine richtige Frau sein kann, da die Haare an einer wichtigen Stelle fehlten.
Am 3. Tage mussten die NL-Pinguine auf ihren deutschen Vertreter lange warten, obwohl man zusammen gefrühstückt hatte. Daraufhin lernte ich eine Weisheit von Michels Mutter kennen, dass ich mich am Letzten orientieren soll, um als Vorletzter fertig zu sein. 
Das hat am Folgetag geklappt und könnte für mich auch weiterhin eine Orientierungshilfe sein. Man lernt schließlich nie aus. Unsere erste Kaffeepause klappt leider nicht, da das Cafe geschlossen war. 

Im Weserbergland findet man so schnell keinen Ersatz und wir mussten bis Hannoversch Münden fahren, um uns das erste Mal auszuruhen. Anschließend ging es auf für mich meist bekannten, aber herrlichen Straßen ins Eichsfeld zur Schönen Aussicht. Den Namen trägt das Lokal zurecht und Onno kannte es von unseren gemeinsamen Ausfahrten.
Er herrlicher Blick bei guten Jägerschnitzen und Strammen Max (Ei und Schinken auf Brot). Nach dem Abstecher in die frühere DDR ging es jetzt über die Werra und die Fulda in die Schwalm nach Neuenstein-Aua. 

Dieses Mal ohne eine weitere Kaffeepause, denn Max Verstappen startete um 16:00 in Brasilien. Der Verzicht hat sich gelohnt, den Max hat in Brasilien endlich wieder einmal gewonnen und das vom Startplatz 14. Das haben die niederländischen Pinguine allein geschafft, da ich den Kaffee in Breitau nicht missen wollte.
Am 4. und letzten Tag wurde es hinsichtlich des Nebels nochmal gruselig, schlimmer als zu Halloween vier Tage zuvor. Die Nebel Tröpfchen machten das Visier fast blind. Da hilft nur das Rücklicht des Vordermanns. 
Der Nebel war aber nur in den Tälern und auf dem Eisenberg hatte man die herrlichste Sicht auf den Nebel-See mit den daraus hervorstechenden Bergen. Ein seltener und wunderschöner Anblick, was die Stimmung für kurze Zeit wieder aufhellt. 
Nach einer Kaffeepause konnten die Wintershaller noch ein letztes Mal die Hauptstelle besuchen. 

Arnd Bornemann, Karin Rüder und Dirk Nawratil begrüßten uns herzlich und Onno packte die Gelegenheit beim Schopf und parkte aus dem Parkplatz vom ehemaligen Vorstand der Wintershall. 
War vermutlich das erste Mal, dass alle Vorstandsparkplätze von Motorrädern besetzt waren. 
Beim Besuch im fast menschenleeren Casino wurden wir von den früheren Kollegen der Küche fast mit Handschlag verabschiedet. Wir waren mit 8 Leuten ca. 25% der Gäste. 

Dann durften alle noch durch verlassene Flure und kreative Räume wandeln, um zum Schluss noch den in keinen Plänen verzeichneten Atom-Bunker zu besichtigen. 

Eine letzte Fahrt mit dem Paternoster war leider nicht möglich, da wieder einmal jemand mit einer Leiter den Paternoster benutzt hatte.

Uberall das Selbe

Dann war Schluss und die Frage, warum es in Deutschland so viel alte Frauen gibt, wurde nicht geklärt. 
Und auch von den Gebrüder Grimm hatten wir nicht ein einziges Mal gesprochen, was wir wohl damit kompensierten, dass wir uns selbst erdachte oder wahre Geschichten erzählt haben. 
Es hat trotzdem allen viel Spaß gemacht und Onno seine Steuerlast gemindert.
VERBRUIK KTM 1 : 20,8  /  BEAMER 1 : 18,5
- ende -