Penguins doen 100 COLLS Catalunya 2024

Door: de speciale verslaglegger Marcel

Behalve Marcel waren verder mee;

Henk (newby)

Onno (routeerder)

Joost

Jan (nestor)

Na de Dutch 1000 in 2023 had onze 'sjef-routes' bedacht dat het allemaal niet te makkelijk moest worden met deze Penguins. Daarom de 100Colls challenge voorgesteld, en deze uitdaging werd door 5 dappere(of onnozele) Penguins aangegaan. Op papier niet zo ingewikkeld, de Pyreneeën zijn de speeltuin en je hebt drie dagen om zoveel mogelijk colls te passeren. In werkelijkheid zijn de dagen verdeeld in een strikte tijdslot; 

dag 1 van 13.00 tot 21.00. Eindelijk lekker uitslapen en uitgebreid ontbijten! 

dag 2 was iets langer nl. van 07.00 tot 21.00 en 

dag 3 een eitje, immers maar van 07.00 tot 13.00 uur. 

Maar zoals wel vaker waren er nog een paar kleine details, je krijgt een GPS tracker mee die akelig precies weet waar en hoe laat je ergens bent. En elke coll heeft een moeilijkheidsgraad met daaraan gekoppeld een hoeveelheid punten. De uitdaging is dus een dusdanige route te rijden die niet alleen veel colls in zich heeft maar ook met een zekere moeilijkheidsgraad. 

Van Onno hebben we geleerd dat deze puzzel een hele ingewikkelde is en het hem weken gekost heeft deze puzzel zo goed mogelijk te leggen. Het verhaal gaat zelfs dat onze oudste Penguin ook nog heeft mee gepuzzeld.

Het resultaat was dat de instructie van te voren erg duidelijk was, pissen&tanken&eten&koffie in een tijd waar een Max Verstappen pits stop gemiddeld wordt uitgevoerd. 

En tot ieders verbazing blijken we dat prima te kunnen. Broodjes mee van huis, energie repen en flesjes water kwamen tevoorschijn uit grote en kleine koffertjes.

Eerst moesten van diverse windstreken de Penguins verzamelen in Troyes (midden Frankrijk), daarvoor moesten de meeste toch al afstanden afleggen van 550-700km in voor sommigen barre weersomstandigheden.........

Hagel en sneeuw.......... in de Ardennen

Voor 1 jonge Penguin ging de heenreis niet helemaal zonder de nodige strapatsen........... toen er bij het afrijden van een snelweg in de Ardennen een stistaande Belg (ja-ja) over het hoofd werd gezien..........

Gelukkig was de schade aan de motor niet structureel en kon er verder worden gereden terwijl de Belg met spat- en schutbordschade en een lekke band moest achterblijven (!)

Een prima hotel en op loopafstand een brasserie met lokale gerechten. Het eten was net niet helemaal wat we ervan hoopte, maar weggespoeld met een biertje iedereen tevreden naar bedje.

De volgende dag de aanloop naar de Pyreneeën, eerste deel binnen door om warm te draaien en laatste deel via de snelweg. Uiteindelijk ook een tripje van een kleine 800km, dus ja iedereen opgewarmd voor het echte werk. In Narbonne is een leuk stadje met veel oude gebouwen maar ook een prima hotel en een goed restaurant op loopafstand. 

Met de wetenschap een keertje echt te mogen uitslapen tijdens een Penguin tour maakte enkele deelnemers nog blijer dan ze al waren! Na een uitstekend ontbijtje waar zelfs gekookte eieren mee gesmokkeld worden als potentiële lunch op naar het startpunt. 

Tussen de verhalen door even aandacht voor een gouden ouwe....... de XXX-lijst;

Namen van de Penguins zijn (i.v.m. AVG) vervangen door letters.......

Daar nog een serieus paniek moment bij iemand die z’n portefeuille voor de tweede keer bij de vorige tankstop had laten liggen (remember Norway…). Dus als een haas weer terug en aan de sippe gezichten zien geen geluk deze keer. Toch nog een keer jas en broek binnenstebuiten gekeerd, en warempel portefeuille zat tussen niergordel en kleding geklemd. Even de bloeddruk weer laten dalen en op naar de start. Daar troffen we de eerste mede strijders aan die ook dit punt als start hadden gekozen

De eerste dag bleek ons tempo toch te laag te zijn, want we moesten twee colls overslaan. Vervolgens om 21.00 (officiële tijd verstreken) uur moesten we nog een half uur naar het hotel rijden.  In het hotel aangekomen en alle natte zooi kunnen uithangen dachten we naar goed Penguin gebruik relaxed en uitgebreid te kunnen eten. 

Helaas was het in de haast geknutselde diner om 22.00 ietwat te vettig voor de meeste van ons en het alternatief was ook wat ranzig vettigs dus niet iedereen helemaal met goed gevuld buikjes naar bed. Daar de meeste van ons prima een maaltijd kunnen overslaan zonder uiterlijke zichtbare gevolgen was dat geen echt probleem.

Met de ervaringen en de gevolgen van ons getreuzel op dag 1 de vaart op dag 2 er extra goed ingezet. Door de GPS trackers konden we niet compenseren om op double Penguin speed te rijden, bij excessieve snelheid overtredingen wordt je uit de uitslag genomen. 

Efficiency was het tover woord, door onze voorrij Penguin vertaald in gewoon nooit stoppen behalve als de benzine op is. Daar Onno een mega grote tank(en blaas) heeft duurde het serieus uren voor we de pit stop konden maken.

Het resultaat van deze lange dag afzien, met heel veel regen en mist was dat we in het klassement ons stevig bovenin de top 20 wisten te handhaven. Dat gaf zeker motivatie.

Het hotel was een klasse tent met heerlijk eten en een klein borreltje. Nog nooit in het bestaan van de Penguin club is er zo weinig gedronken in een tour, ook nog nooit zo weinig ontbeten, geluncht, gerust en gepauzeerd onderweg. En eerlijk is eerlijk NIEMAND (durfde) te klagen, want het heilige doel was duidelijk, we gingen voor goud!

De derde dag was uiteraard de bekende laatste loodjes naar de finish. Dat werden ineens nog spannende laatste loodjes want de finish moest om 13.00 geen en seconde later bereikt worden. Te laat aan de finish is een Did Not Finish en dus geen klassering. Ook hier weer strakke planning want er moesten wel de nodige puntjes verzameld worden. In onze ijver splitste de groep op in twee delen, Onno en Joost en de groep Jan, Henk en Marcel.

Deze laatste heeft na 20 jaar eindelijk een werkende en voor hem begrijpbare navigatie op zn brommertje weten te schroeven en leidde groep 2. Omdat na een half uurtje pittig rijden er nog geen zicht op Onno en Joost was dacht Marcel dan gaan we nu echt hard rijden(en de juiste route volgen). Na een kwartier kwam Jan melden dat het wel wat rustiger aan kon, immers Onno en Joost reden achter ons. Die reden inmiddels ook behoorlijk illegale snelheden om het genoemde drietal in te halen…..

Het laatste ongeplande oponthoud was dat Marcel niet boven op een eenvoudige coll aan kwam. Op de weg terug zagen we een KTM soort van onderste boven met een ongedeerde bestuurder er naast. 

Omdat de motor zo ongelukkig lag waren er vier Penguins nodig het oranje technisch vernuft weer op twee wielen te krijgen. Op een gekraste ziel en valbeugel na geen enkele schade. Dus Marcel snel de coll op voor de broodnodige puntjes en op naar de finish. 

Om 12.55 kwamen we aan op een goed georganiseerd ontvangst terrein met fotograaf en veel blije gezichten. 

Aansluitend de GPS trackers weer inleveren(die van ons waren voor auto’s bedoeld en niet waterdicht maar ze hebben het gehouden) en daar stond een koud biertje naast een enorm uitslagen bord. We stonden nog steeds in de top 20. En uiteindelijk zelfs 18^e!!!!!!!!!

Na deze eerste ontvangst werden we uitgenodigd voor de huldigingen en lunch. Dat was echt perfect georganiseerd, ronde tafels met verschillende nationaliteiten en een meer dan uitstekende lunch. 

De prijsuitreiking had waarschijnlijk in de helft van de tijd ook prima gekund, ware het niet dat een Spaans dame dit evenement aan elkaar ging praten. Laten we het er op houden dat ze hartstikke leuk was maar beter geen evenementen moet presenteren. 

Uiteindelijk werden al onze namen met Spaanse tongval vermeld en mochten we ons diploma en gouden speldje ophalen. Wederom wat foto’s en uiteindelijk een groepsfoto met alleen de gouden spelden winnaars. We vielen lekker op in onze rode shirtjes tussen alle donker geklede bikers.

Om de thuis rit iets korter te maken alvast een kleine 300 km richting huis gereden en overnacht in een hippe tent midden in Toulouse. 

Wat iets minder hip was waren de openingstijden van het restaurant, om 22.00 dicht. Midden in de stad dus geen probleem, helaas alles of helemaal dicht of bijna. Afgesloten met een echt bikers adventure diner, bier en een zak chips.

Nog 1 keer bijtijds er uit en een prima ontbijtje, waarbij de France chef in de keuken eieren kookt op 60 graden. Ons is het niet gelukt want ook na 10 min bleven de eitjes rauw. 

Alleen maar snelweg stond op het verdere menu deze dag naar huis. Afstanden tussen 1150 en 1375KM zijn genoteerd, absolute dag records.

Iedereen veilig thuis, 1 nieuwe Penguin die zijn “maiden” trip heeft overleefd en vast nog vaker mee gaat. Er zijn al geruchten waargenomen van Penguins dit deze trip niet mee konden dat er plannen voor volgend jaar zijn met als doel het resultaat van dit jaar te verbeteren. Het zou fantastisch zijn als deze geruchten waarheid gaan worden, want een Penguin zonder gouden 100-Colls-speldje is toch een beetje een sneue Penguin…

Onno het was echt een super gaaf avontuur en zoals altijd waanzinnig goed georganiseerd. Aan alle details gedacht en super mooie routes!